درگذشت محمد بن عثمان ۲۹جمادى الاولى

 درگذشت محمد بن عثمان، دومین نایب امام زمان(عج) – سال ۳۰۵ هجرى قمرى

ابوجعفر، محمد بن عثمان بن سعید عَمرى اسدى، دومین نایب و وکیل منصوب امام زمان(عج) بود که پس از وفات پدرش عثمان بن سعید، در ایام غیبت صغراى امام زمان(عج) به این مقام برگزیده شد.

پدرش عثمان بن سعید عَمرى اسدى، نایب سه امام معصوم(ع)، یعنى نماینده امام هادى(ع)، امام حسن عسکرى(ع) و امام زمان(ع) و مورد اطمینان آن بزرگواران بود و در مقام و شخصیت وى، روایات چندى از این امامان معصوم(ع) وارد گردیده است.

فرزندش محمد بن عثمان نیز به مانند پدر

صدقه چیست؟

"صدقه" چیزی است که انسان آن را به قصد قربت از مالش خارج می‌کند مثل زکات، ولی در اصل صدقه در امر مستحب و زکات در امر واجب گفته می‌شود.[1] 
در دین اسلام همان گونه که کسب درآمد از هر راهی مجاز نیست، خرج کردن مال نیز در هر راهی درست نیست، یکی از نیکوترین راه‌های مورد تأیید اسلام برای صرف مال، صدقه دادن آن در راه خداست، دادن مال در راه خدا را "تصدّق" و مال داده شده را

شهادت ابوسلمه اسدى ۲۷ جمادى الاولى

 سال چهارم هجرى قمرى

ابوسلمه، عبدالله بن عبدالأسد بن هلال مخزومى، پیش از هجرت، در مکه معظمه از بره بنت عبدالمطلب دیده به جهان گشود.

وى پسر عمه رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و برادر رضاعى آن حضرت بود. زیرا هر دوى آن ها، مدتى از ثویبه، کنیز ابولهب شیر نوشیده و آن زن مکرمه، مقام دایه گرى آن دو را بر عهده داشت.(۱)

وى، در مکه معظمه با بانوى شریف و نجیب، به نام امّ سلمه (رض) ازدواج کرد و از او داراى فرزندانى شد. ابوسلمه، پس از هجرت به مدینه منوره از دلاورمردان مجاهد و یاران نزدیک رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بود. او در جنگ احد، به دست یکى از مشرکان به نام ابواسامه جشمى، زخمى گردید

عشق

1ـ عشق چیست؟ چه آثاری در زندگی انسان دارد؟ آیا واژه عشق در قرآن به کار رفته است؟ شعرای فارسی زبان، عشق را اکسیر نامیده‌اند. کیمیاگران معتقد بودند که در عالم، ماده‌ای وجود دارد به نام اکسیر یا کیمیا که می‌تواند ماده‌ای را به ماده دیگر تبدیل کند. عشق مطلقاً اکسیر است و خاصیت کیمیا دارد.

عشق است که دل را دل می‌کند. اگر عشق نباشد، دل نیست، آب و گل است. از جمله آثار عشق، نیرو و قدرت است. محبت، نیرو آفرین است. ترسو را شجاع می‌کند. عشق و محبت

شهادت محمد بن ابى بکر۱۵ جمادى الاولی

  سال ۳۸ هجرى قمرى

محمد بن ابى بکر، در اوائل ذى حجه سال دهم قمرى در بین راه مدینه منوره و مکه معظمه، در ذوالحلیفه، در مکانى به نم “بیداء” دیده به جهان گشود.

در آن ایام پدرش ابوبکر بن ابى قحافه و مادرش اسماء بنت عمیس بسان بسیارى از اصحاب رسول خدا(ص)، به همراه آن حضرت عازم مکه معظمه بوده، تا مراسم حج آن سال را، که به حجه الوداع معروف گردید، به جاى آورند.

شایان ذکر است که اسماء بنت عمیس، پیش از ابوبکر، همسر جعفر بن ابى طالب(علیه السلام) معروف به 

کشته شدن ابراهیم بن مالک اشتر ۱۵ جمادى الاولی

کشته شدن ابراهیم بن مالک اشتر و مصعب بن زبیر در نبرد با سپاهیان شام

۱۵ جمادى الاولی  سال ۷۲ هجرى قمرى

ابراهیم بن مالک اشتر نخعى، از دلاورمردان و نامداران بزرگ شیعه در سرزمین عراق بود.

وى در سنین نوجوانى در کنار پدرش مالک اشتر نخعى در جنگ صفین، با دشمنان امیرمؤمنان على بن ابى طالب(علیه السلام) نبرد مى کرد.

ابراهیم، در قیام مختار بن ابى عبیده ثقفى، موقعیت مهمى بر عهده داشت و نام آورترین مرد این قیام، پس از مختار بود و از سوى مختار در شمال عراق، با سپاهیان شام به جنگ بزرگى پرداخت و پیروزى هاى فراوانى به دست آورد و عبیدالله بن زیاد را در آن نبرد به هلاکت رسانید و انتقام خون شهداى کربلا را از سپاهیان شام گرفت.(۱)

وى پس از قتل مختار بن ابى عبیده ثقفى

شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) بنا به روایتى۱۳ جمادى الاولی

 سال یازدهم هجرى قمرى

حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) دختر رسول گرامى اسلام (صلی الله علیه و آله) و همسر امیرمؤمنان على بن ابى طالب (علیه السلام)، یکى از بانوان قدسى عالم بشریت و مهتر زنان عالم است. پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) درباره وى فرمود: ففاطمه حوراء فى صوره انسیّه، فاذا اشتقت الى الجنّه قبلت فاطمه، فأشمّ منها رائحه الجنّه (۱۱)؛  فاطمه، حورى (بهشتى) است که به صورت انسان آفریده شده است. من هر گاه مشتاق بهشت مى شوم، به نزد فاطمه مى روم و بوى بهشت برین را از وى استشمام مى کنم.

حضرت فاطمه (سلام الله علیها)، آخرین فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از همسرش حضرت خدیجه کبرى (سلام الله علیها) است که در سال پنجم بعثت پیامبر(صلی الله علیه و آله)، در مکه معظمه

نامه هاى امام على(ع) پس از پیروزى بر اصحاب جمل ۱۲ جمادى الاولی

 سال ۳۶ هجرى قمرى

امیر مؤمنان (ع) از روز دهم جمادى الاولى، با نبرد شدید سپاهیان عایشه، طلحه و زبیر روبرو گردید و در نتیجه جنگ بزرگى به نام جنگ جمل، در تاریخ اسلام رقم خورد و آن حضرت پس از دو روز نبرد سنگین و سرنوشت ساز، فتنه انگیزان سپاه جمل را با شکست قاطع رو به رو کرد.

آن حضرت، پس از پیروزى در میدان جنگ، بنا به روایت مرحوم شیخ مفید (ره)، به خیمه خویش رفت و به کاتب ویژه خود، عبدالله بن ابى رافع فرمان داد، تا سه عدد نامه تقریر کند. نامه اى براى اهالى مدینه منوره، نامه اى براى اهالى کوفه و نامه اى براى خواهر مکرمه اش امّ هانى بنت ابى طالب.

در بخشى از نامه

نفاق و منافق

اشاره
یکى از صفات بسیار خطرناک صفت نفاق است که این صفت در هر فردى یا گروهى پیدا شود، جامعه را به خطر مى اندازد و قدرت هر گونه پیشرفت را از آن سلب مى کند.

منافق کیست؟ 
کلمه «منافق» ، مشتق از «نفاق» است و کسى را که ظاهر و باطنش یکى نباشد و به اصطلاح «دو جور یا دورو » باشد، منافق مى گویند. در اینجا مقصود، آن دسته دور از منطق و استدلال است که براى اغراض شخصى و منافع زودگذر خود با مرام و «تز» یک اکثریت قاطع مخالف باشند و تا آن جا که شرایط اجازه مى دهد کارشکنى کنند ولى از ترس جمعیت و یا طمع در منافع فعلی، به دوستى و یگانگى

یاد مرگ

مرگ حقیقتى است سخت هولناک ؛ غفلتِ از آن مایه پشیمانى است و براى پرهیز از غفلت باید همواره به یاد آن بود . افسوس که اگر یادى از آن مى کنیم ، با دلى گرفتار شادخوارى هاى دنیایى و لبالب از آرزوهاى سراب گونه است . حقیقت این است که براى یاد کرد مرگ ـ که صادقانه ترین رویداد زندگى هر آدمى است ـ باید خود را به ممارست وا داریم و در یاد کردن آن تمرین کنیم و روز به روز اهمیت و عظمت آن را در خاطر خود مرور کنیم . اگر آدمى زیاد به یاد مرگ باشد ، در دلش تأثیر مثبت مى گذارد و