بر ساحل معرفت

موجیم و وصل ما ، از خود بریدن است ساحل بهانه ای است ، رفتن رسیدن است

بر ساحل معرفت

موجیم و وصل ما ، از خود بریدن است ساحل بهانه ای است ، رفتن رسیدن است

بر ساحل معرفت

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود گوشه چشمی به ما کنند
ادرس اینستاگرام: https://www.instagram.com/barsahelmarefat/

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «امام صادق علیه السلام» ثبت شده است

۲۵
دی

پرتویی از سیره امام صادق علیه السلام

به درستی سیرۀ ائمه اطهار گنجیست گرانبها برای آحاد مردم جامعه و هر کس خود را به آن ملتزم کرد راه سعادت را پیش گرفته و در نتیجه به کمال معنوی می  رسد.

کار و تلاش و دستگیری از مستمندان


امام صادق علیه السلام نه تنها دیگران را دعوت به کار و تلاش می کرد، بلکه خود نیز با وجود مجالس درس و مناظرات و ... در روزهای داغ تابستان، در مزرعه اش کار می کرد. یکی از یاران حضرت می گوید: آن حضرت را در باغش دیدم، پیراهن زبر و خشن بر تن و بیل در دست، باغ را آبیاری می کرد و عرق از سر و صورتش می ریخت، گفتم: اجازه دهید من کار کنم. فرمود: من کسی را دارم که این کارها را بکند ولی دوست دارم مرد در راه به دست آوردن روزی حلال از گرمی آفتاب آزار ببیند و خداوند ببیند که من در پی روزی حلال هستم. (1) 
حضرت در تجارت نیز چنین بود و بر رضایت  خداوند تاکید داشت. لذا

۲۷
آذر

امام صادق (علیه السلام) از نگاه شاگردان

مقدمه

الگوجویى یکى از غرائز بشر است. انسان همواره در جستجوى الگویی‏ براى زندگى است. از این‏رو خداوند الگوهایى را معرفى نموده است:

(و لکم فی ‏رسول الله اسوه حسنه).

بهترین اسوه و برترین الگو براى بشریت، حضرت محمد(ص) است. پس‏از پیامبر(ص)، امامان معصوم والاترین الگوهاى بشریت هستند. باپیروى از آنان انسان مى ‏تواند بر قله سعادت و تکامل گام نهد. سوگ مندانه باید پذیرفت که هنوز نتوانسته ‏ایم الگوهاى اسلامى رابه جوانان معرفى کنیم. بدین خاطر جوانان الگوهاى کاذب که ازسوى مطبوعات، تلویزیون، سینما، ماهواره، ویدئو و… مطرح‏ مى‏ شوند، را سرمشق زندگى خود قرار مى دهند.

۲۶
آذر

پرتوى از سیره و سیماى امام جعفر صادق(علیه السلام)

امام صادق(علیه السلام) در روز ۱۷ ربیع الاوّل سال ۸۳ هجرى قمرى در مدینه متولّد گردید.

پدر گرامى آن حضرت، امام محمّد باقر(علیه السلام) و مادر ارجمندش امّ فروه، دختر قاسم بن محمّد بن ابىبکر مىباشد.

نام شریفش جعفر ولقب معروفش صادق و کنیه اش ابوعبداللّه مىباشد.

شهادت آن حضرت در ۲۵ شوّال سال ۱۴۸ هجرى قمرى، در ۶۵ سالگى، به دستور منصور دوانیقى، خلیفه ستمگر عبّاسى، به وسیله سمّى که به آن بزرگوار خوراندند، در شهر مدینه اتّفاق افتاد، و محلّ دفنش در قبرستان بقیع است.