امام صادق (علیه السّلام) فرمود: نزد رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) چیزى محبوبتر از این نبودکه پیوسته در راه خدا گرسنه و ترسان باشد.
عیص بن قاسم گوید: به امام صادق (علیه السّلام) عرض کردم: حدیثى از پدربزرگوارتان روایت مى شود که فرموده: هرگز رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) از زنان گندم سیر نخورد؛آیا این مطلب درست است؟فرمود: نه، بلکه رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) هرگز نان گندم نخورد، واز نان جو نیز هرگز سیر نخورد.
یکى از پرسشهایى که
اشاره
در این مقاله از پنجره نگاه اندیشمندان غیر مسلمان نظری می افکنیم به گستره پاک و بی نهایت گلستان محمّدی، باشد که شمیم دلنواز آن یار و دردانه روزگار، ما را سرمست حضور مبارک خویش سازد و خوشه چین دشت گل های محمدی باشیم.
گوته
گوته، شاعر پرآوازه آلمانی پس از آشنایی با دین اسلام و پیام آور این ایین یگانه، قطعه شعری با عنوان «نغمه محمد» درباره پیامبر اعظم (ص) سرود. این قطعه شعر از زبان نزدیک ترین خویشان پیامبر؛ یعنی حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه علیها السلام گفته می شود. گوته در شعرش همه مراحل و مقاطع دعوت رسول اکرم(ص) و راهنمایی اش در میان مردم را به زبان توصیف و تشبیه و نماد می آورد.
مقدمه
الگوجویى یکى از غرائز بشر است. انسان همواره در جستجوى الگویی براى زندگى است. از اینرو خداوند الگوهایى را معرفى نموده است:
(و لکم فی رسول الله اسوه حسنه).
بهترین اسوه و برترین الگو براى بشریت، حضرت محمد(ص) است. پساز پیامبر(ص)، امامان معصوم والاترین الگوهاى بشریت هستند. باپیروى از آنان انسان مى تواند بر قله سعادت و تکامل گام نهد. سوگ مندانه باید پذیرفت که هنوز نتوانسته ایم الگوهاى اسلامى رابه جوانان معرفى کنیم. بدین خاطر جوانان الگوهاى کاذب که ازسوى مطبوعات، تلویزیون، سینما، ماهواره، ویدئو و… مطرح مى شوند، را سرمشق زندگى خود قرار مى دهند.
امام صادق(علیه السلام) در روز ۱۷ ربیع الاوّل سال ۸۳ هجرى قمرى در مدینه متولّد گردید.
پدر گرامى آن حضرت، امام محمّد باقر(علیه السلام) و مادر ارجمندش امّ فروه، دختر قاسم بن محمّد بن ابىبکر مىباشد.
نام شریفش جعفر ولقب معروفش صادق و کنیه اش ابوعبداللّه مىباشد.
شهادت آن حضرت در ۲۵ شوّال سال ۱۴۸ هجرى قمرى، در ۶۵ سالگى، به دستور منصور دوانیقى، خلیفه ستمگر عبّاسى، به وسیله سمّى که به آن بزرگوار خوراندند، در شهر مدینه اتّفاق افتاد، و محلّ دفنش در قبرستان بقیع است.
پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله)اسوه حسنه ای است که تمام صفات حمیده و فضایل اخلاقی در وجود مقدسش، بی کم و کاست جمع شده است ؛زیرا آن بزرگوار دست پرورده پروردگار و گل سر سبد جهان هستی و کامل ترین انسان روی زمین است که با آغاز رسالت جدید و کاملش ،نشاطی روح افزا به عالم هستی دمیده شد و بهترین خصلت های پسندیده اخلاقی به انسان های غرق در جهالت و گمراهی عطا گردید.
این نوشتار در صدد است تا زمینه آشنائی هر چه بیشتر باسیره پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله)در تعامل با مردم را برای خوانندگان محترم فراهم نماید به این امید که در معاشرت ها و رفتارهای فردی و اجتماعی از آنها بهره بگیریم .
روایت شده است که امام باقر (علیه السلام) با جابر گفتگو می‌نمودند و در این کلام نورانی ـ که یادگار آن دیدار است ـ معارف عالیه‌ای را بیان فرمودند که در آن روش و طریق زندگی در دنیا و آخرت مطرح شده است که در حد توان آن را شرح می دهیم:
هنگامی که امام باقر (علیه السلام)، به همراه جابر از منزل خارج می‌شدند، جابر مشاهده می‌کند که در سیمای مبارک امام آثار ناراحتی هویداست. روایت چنین است:«خَرَجَ یَوْماً وَهُوَ یَقُولُ: اَصْبَحْتُ وَاللهِ یَا جَابِرُ مَحْزُوناً مَشْغُولَ الْقَلْبِ. فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ! مَا حُزْنُکَ وَ شُغْلُ قَلْبِکَ؟ کُلُّ هَذَا عَلَی الدُّنْیَا؟ فَقَالَ (علیه السلام): لَا یَا جَابِرُ! وَلَکِنْ حُزْنُ هَمِّ الْآخِرَه؛ (۱) روزی امام باقر (علیه السلام) خارج شد در حالی که به جابر می فرمود: ای جابر! به خدا سوگند من امروز دل گرفته و محزون صبح کردم. گفتم:« فدایت شوم، غم شما چیست؟ و دل گرفتگی شما برای چیست؟ آیا همه اینها برای دنیا است؟» حضرت فرمود: «نه ای جابر! ولیکن از غم آخرت است.»
اگر آنان نبودند، بهشت و دوزخ و عرش و کرسی و آسمان و زمین و فرشتگان و انس و جن را نمی آفریدم (صافی گلپایگانی، همان: ج?، ص??). اشکال: در روایات مربوط به غایت آفرینش، نوعی تعارض و ناسازگاری دیده می شود؛ زیرا از یک سو، وجود پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم یگانه غایت آفرینش جهان به شمار آمده است و از سوی دیگر، وجود اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم کنار وجود پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم غایت آفرینش شناخته شده اند
امام، انسان کاملی است که صفات کمال خداوند
اصل این پیش فرض و این که بعثت و معرفى پیشوا، لطف است، مورد قبول اکثر مذاهب کلامى حتى بزرگان اشاعره است، منتها اشاعره مى گویند، اگر خداوند، این امور را انجام نداد، کار قبیحى انجام نداده است.
نتیجه ى کلام شان، این است که انجام دادن لطف بر خداوند، حتمى و لازم نیست و عقل ناقص انسانى هیچگاه حق ندارد بر خداوند حکم کند و انجام کارى را بر او واجب کند
اصل امامت، باور همگانى مسلمانان بوده و هست،
مقدمه:
وهابیت برگزاری مراسم جشن و شادی در ایام میلاد پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله وسلم ) و ائمه (علیهم السلام) ، قرائت قرآن ،مدح رسول گرامی اسلام ، و ائمه توسط شعرا و مداحان ، اطعام و پخش غذا و پذیرایی از مردم در این گونه مراسم ها را به جشن و شادی یهود و نصارا تشبیه می کنند و آن را بدعت و حرام می دانند .
سران وهابیت و پیروان آنها، با این که
«انا اعطیناک الکوثر فصل لربک و انحر. ان شانئک هو الابتر»
نخستین مظهر و نشانه ی کوثر که بر دامان پاک فاطمه ی اطهر (س) پا به عرصه ی گیتی نهاد امام حسن علیه السلام بود. نشانه ای از تجلی مقدس ترین پدیده ای که از خجسته ترین پیوند برین انسانی، نصیب حضرت محمد صلی الله علیه و آله، علی مرتضی علیه السلام و فاطمه زهرا (س) گردید. همان لؤلؤی که از برزخ دو اقیانوس نبوت و امامت به ظهور پیوست و معجزه ی بزرگ «مرج البحرین یلتقیان، بینهما برزخ لا یبغیان، یخرج منهما اللؤلوء والمرجان ».
