میلاد مسعود امام حسن عسکرى (علیه السلام) ۸ ربیع الثانى
سال ۲۳۲ هجرى قمرى
امام حسن بن على (علیه السلام)، که شیعیان وى را “امام حسن عسکرى(علیه السلام)” مینامند، در روز جمعه، مصادف با هشتم ربیع الثانى سال ۲۳۲ قمرى، در مدینه منوّره دیده به جهان گشود. (۱)
وى، امام یازدهم شیعیان و پدر ارجمندش امام على النقى (علیه السلام)است.
نام مادرش، “حُدیث” است و براى این بانوى پرهیزکار و شایسته، نامهاى دیگرى چون “سلیل”، “سوسن” و “جدّه” نیز گفته شده است.
با تولد امام حسن عسکرى(علیه السلام) ، در مدینه منوّره شور و شعف ویژه اى در خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) و دوستداران اهل بیت (علیهم السلام) به وجود آمد و حرم اهل بیت (علیه السلام) را غرق در شادى و شادمانى نمود.
درباره تاریخ روز تولدش، روزهاى دیگرى چون چهارم و دهم ربیع الثّانى نیز گفته شده است ولیکن قول مشهور علما و مورخان شیعه، همان است که نقل کردیم.(۲)
تولد امام حسن عسکرى(علیه السلام) در مدینه منوّره، مقارن بود با خلافت “متوکل عباسى” (دهمین خلیفه سلسله عباسیان).
متوکل، که از خلفا و حاکمان ستمگر تاریخ و از دشمنان سرسخت خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) بود، نسبت به عموم علویان، به ویژه “امام على النقّى (علیه السلام)” و فرزندش “امام حسن عسکرى(علیه السلام)” ، تضییقات و فشارهاى زیادى اعمال نمود و در سال ۲۳۶ قمرى، آنان را از مدینه به سامرا فراخواند و از نزدیک آن بزرگواران را، تحت نظر و مراقبت خویش قرار داد. (۳)
سرانجام، در سال ۲۶۰ قمرى، امام حسن عسکرى(علیه السلام) از سوى “معتمد عباسى” (پانزدهمین خلیفه سلسله عباسیان)، مسموم و پس از چند روز بیمارى ،در هشتم ربیع الاوّل به شهادت رسید.
۱- الارشاد، ص ۶۵۰؛ منتهى الآمال، ج ۲، ص ۳۹۲
۲- منتهى الآمال، ج ۲، ص ۳۹۲؛ مسار الشیعه (از مجموعه نفیسه)، ص ۳۰
۳- منتهیالآمال، ج۲، ص ۳۹۳
