سال ۳۸ هجرى قمرى
محمد بن ابى بکر، در اوائل ذى حجه سال دهم قمرى در بین راه مدینه منوره و مکه معظمه، در ذوالحلیفه، در مکانى به نم “بیداء” دیده به جهان گشود.
در آن ایام پدرش ابوبکر بن ابى قحافه و مادرش اسماء بنت عمیس بسان بسیارى از اصحاب رسول خدا(ص)، به همراه آن حضرت عازم مکه معظمه بوده، تا مراسم حج آن سال را، که به حجه الوداع معروف گردید، به جاى آورند.
شایان ذکر است که اسماء بنت عمیس، پیش از ابوبکر، همسر جعفر بن ابى طالب(علیه السلام) معروف به
۱۵ جمادى الاولی سال ۷۲ هجرى قمرى
ابراهیم بن مالک اشتر نخعى، از دلاورمردان و نامداران بزرگ شیعه در سرزمین عراق بود.
وى در سنین نوجوانى در کنار پدرش مالک اشتر نخعى در جنگ صفین، با دشمنان امیرمؤمنان على بن ابى طالب(علیه السلام) نبرد مى کرد.
ابراهیم، در قیام مختار بن ابى عبیده ثقفى، موقعیت مهمى بر عهده داشت و نام آورترین مرد این قیام، پس از مختار بود و از سوى مختار در شمال عراق، با سپاهیان شام به جنگ بزرگى پرداخت و پیروزى هاى فراوانى به دست آورد و عبیدالله بن زیاد را در آن نبرد به هلاکت رسانید و انتقام خون شهداى کربلا را از سپاهیان شام گرفت.(۱)
وى پس از قتل مختار بن ابى عبیده ثقفى
