۰۷
اسفند
میل به خودنمایی و جلوه‌گری به مصالحی در سرشت زن، وابسته است که باید در مسیر درست و هدفی والا به کار گرفته شود. بی گمان این گرایش در وجود زن اگر همچون سایر میل‌ها به درستی به کار گرفته شود، ثمرات مطلوبی خواهد داشت و در جهت کمال او کار آمد خواهد بود و در مسیر فراهم آوردن محیطی مناسب همراه با زندگیش، سودمند خواهد شد؛ چرا که هیچ گرایش درونی بدون دلیل در وجود انسان به ودیعت نهاده نشده است. اما اگر این گرایش، مرزی نداشته باشد و خودنمایی و جلوه‌گری همواره و در همه جا نمود داشته باشد، قطعا فسادآفرین خواهد بود و در ایجاد زمینه‌های ناهنجاری در جامعه تأثیر خواهد گذاشت، پوشش را می‌توان مهمترین عامل تعدیل این میل دانست. اشاره لطیفی به این مطلب در کلام علی (علیه السلام) است: «زکاه الجمال العفاف؛ زکات زیبایی، عفاف است» .(1)
زیبایی برای زن، سرمایه است، اما
