دعا بر سر سفره غذا

کلینى از حفص بن عمر بجلى روایت نموده که گفت: از وضع‏ناهنجارِ مالى و ازهم پاشیدگىِ زندگیَم به امام صادق علیه  السلام  شکایت کردم.
امام فرمود: هنگامى که به کوفه رفتى با فروش بالشِ زیرِ سَرَت هم که ‏باشد به ده درهم غذائى آماده کن و مقدارى از برادرانَت را به غذا دعوت‏ کُن و از ایشان بِخواه تا درباره تو دعا کنند.
حفص گوید: به کوفه آمدم و هرچه تلاش کردم غذائى تهیّه کنم میسّر نشد، تا بالاخره طبق دستور امام صادق بالش زیر سَرَم را فروختم و باآماده‏ ساختنِ غذا، تعدادى از برادرانِ دینىِ خود را دعوت نموده و ازایشان خواستار دعا در حلّ مشکلات زندگیم شدم، آنها هم با صرف غذا دعا کردند.

او اضافه کرد: به خدا قسم! جز مدّت کوتاهى از این قضیّه گذشت که‏ متوجّه شدم کسى درِ خانه را مى‏زنَد و چون در را باز کردم، دیدم شخصى‏ که با او داد و ستد داشتم و از وى طلبکار بودم به سراغ من آمد و با پرداخت مبلغ سنگینى که به گمانَم ده‏هزار درهم بود، بدهىِ خود را با من‏ تصفیه و مصالحه کرد و از آن پس پى‏ درپى امرِ من رو به فَراخى و گُشایش‏ نهاد و به رفع سختى و تنگدستى انجامید.(104)
این حدیث شریف، بیش از هرچیز دیگر بیانگر ارزش تجمُّعِ ‏برادران دینى و تأثیر دعاى دسته‏ جمعى است، آن هم بر سر سفره غذا.
همچنان که گویا محبوبیّتِ اطعام مؤمنین است، که امام به حفص ‏دستور فرمود: »بالشِ زیرِ سرت را هم که باشد بفروش ... تا مؤمنین برسرِسفره غذا تجمُّع و دعا کنند«.
---------------------------------------

104)  کافى، ج 5، ص 314 ؛ بحارالأنوار، ج 47، ص 382.