نتیجه گریه برسیدالشهدادرقبر
بسم الله الرحمن الرحیم
منزل دوم انسان، قبراست جایی که اصلاً شخص انس وسابقۀ قبلی ندارد.خیلی وحشتناک وهول آور است،به طوری که درکتاب((من لایحضره الفقیه))روایتی است که می فرماید:وقتی که می خواهید جنازه ای را در قبر وارد کنید او را ناگهان داخلش نکنید.اگرمرد است مستحبّ است که در فاصلۀ هفت ذراعی پایین قبر گذاشته شود واگرزن است،به مقدار هفت ذراع طرف قبله بگذارند تا سه مرتبه بلند کنند و بگذارند((فَاِنَّ لِلقَبرِ اَهوالاً))به درستی که برای قبر ترس هایی است.خیلی سخت است به قسمتی که حضرت سجّاد می فرمایند:((...اَبکی لِظُلمَةِ قَبری،اَبکی لِضیق لَحَدی،اَبکی لِسُؤالِ مُنکرٍ وَ نَکیرٍ اِیّایَّ...)).[1]
شیخ شوشتری از روایات این طور استفاده کرده که اگر کسی مؤمنی را شاد کند هنگامی که او را دفن کردند، صورت نوریه ای همراهش درقبر جای گیرد و گوید من همان سُروری هستم که در دل فلان مؤمن وارد کردی.پس اگر کسی مؤمن غمناکی را شاد کرد،اسباب شادی اش در قبر فراهم می گردد.
سپس شیخ می فرماید:اگر کسی مؤمن کامل الایمانی را شاد کند،چطوراست اگرآن شخص پیغمبر یا امام باشدچطور است؟
آن وقت می فرماید:کسی که بر حسین علیه السلام گریه کند،پیغمبر را شاد کرده،امیرالمؤمنین را شاد کرده،حضرت زهراسلام الله علیها را شاددکرده،خوش به سعادت چنین شخصی درقبر.[2]
[2] سیدالشهداعلیه السلام،شهیددستغیب،ص76.
